The Crocodile Festival

Het is weer zover: mijn fiets is ingepakt en ik ben onderweg naar een volgende veelbelovende uitdaging, deze keer aan de andere kant van de wereld.

Ik die me normaalgezien meer thuisvoel in noordelijke sferen, fietsend door wind en weer, af en toe eens met regen of sneeuw, heb nu iets heel anders voor de boeg: Australische hitte en zand. Ik denk dat ik het nog niet helemaal goed besef wat er me allemaal te wachten staat.  Na het avontuur in Mongolië vorig jaar heb ik nu gelukkig toch wat meer vertrouwen om aan de start te verschijnen in een meerdaagse challenge.  Voor de wedstrijd zelf ben ik natuurlijk wel weer zo nerveus en onzeker als iets maar voor de rest heb ik er ongelooofelijk zin in.

Vorig jaar voelde ik me eigenlijk een beetje op scoutskamp in Mongolië, en ik weet dat het deze keer niet anders zal zijn. Ik kijk er écht naar uit om weer met een niet al te grote groep mensen een hele intense tijd te beleven.  Elkaar op de slechtste en meest euforische momenten meemaken, samen afzien en genieten,  10 dagen kamperen,  douchen in de brousse,  eten tot je niet meer kan en hopen dat je buur niet te hard snurkt..  Ik hoop heel erg dat de sfeer vergelijkbaar zal zijn met vorig jaar, dat er sportief gereden wordt en dat, zodra we die finnishlijn over gereden zijn er geen sprake meer is van concurrentie en we gewoon met zijn allen maatjes kunnen zijn. Dat we kunnen blijven lachen als het tegenzit en elkaar kunnen aanmoedigen als de ander goe bezig is. 

Ik voel me eigenlijk ook een beetje alsof ik een groot festival tegemoet ga ofzo, niet dat ik dat ooit echt gedaan heb, maar toch. Ik moet mij straks alleen nog een werptentje aanschaffen, niet te veel werk om het iedere dag op te zetten, zodat ik direct kan liggen nietsdoen. (welliswaar telkens na ong 100 km mtb..) Als goeie festivalganger heb ik mijn voorraad eten en drank voorzien natuurlijk, nu alleen nog hopen dat ik mijn gellekes, reepkes en poederkes ook nog door de inganscontrole kom aan de Australische grens. . Een bord en bestek moet ik ook nog ergens krijgen van iemand die ligt te slapen, en tenslotte moet ik nog een nieuwe slaapzak aanschaffen.  Tijdens de zwoele festivalnachten zou ik met mijn dikke dons anders nog meer liggen zweten dan overdag al het geval is. Oja, misschien kijk ik direct voor een hangmat, lijkt me best toepasselijk hier om wat met de beetjes omhoog te liggen.

Het festivalprogramma: 9 spetterende wedstrijddagen, gaande van 30km op dag 1 tot 163 km op dag 5.

We zien wel hoe het gaan, of ik er een zware kater ga van overhouden of niet. In elk geval: Let's have fun!!

Ik hou jullie op de hoogte, 

Liesbeth

www.crocodile-trophy.com