Anchorage - Blankenberge

2 volle dagen had ik nog in de hoofdstad van Alaska. 2 redelijk saaie dagen eigenlijk, ik vind Anchorage niet echt bijzonder.

Ik heb mijn tijd dan maar doorgebracht in de plaatselijk AMH. Alaska Mountaineering and Hiking shop. Mijn ene Teva mag ik dan wel verloren hebben bij het herpakken in de luchthaven, ik heb er wat ander schoeisel voor in de plaats gekocht. Telemark en toerskischoenen voor de helft van de prijs... En ondertussen nog wat ander materiaal..


Daar recht tegenover is er een fietswinkel met zéér vriendelijke mensen aan het werk. Ze hebben er ook een tap en rond sluitingstijd wordt soms wel eens wat bier geserveerd.. De morgen van mijn vertrek kon ik er ook mijn fiets inpakken, ik kreeg zelfs assistentie van de jongens daar. Ideaal!



Nu zit ik weer thuis achter mijn pc. Canada en Alaska lijken plots weer heel erg ver en lang geleden. Alsof mijn ene leven op pauze gezet wordt en het andere weer even mag verder spelen.


Mensen vragen me al of het beter was dan vorig jaar in Noorwegen.
Ik vind Noorwegen zéker even mooi als Canada en Alaska, de fjorden daar zijn ook echt bijzonder. Maar deze vakantie was toch absoluut een groter avontuur. Omdat alles zoveel uitgestrekter is, omdat er zoveel meer niemandsland is. Zover je kan kijken en ver daarachter zijn er enkel bergen en bossen, zonder enige menselijke aanwezigheid. Ook het 'wildlife' gaf de fietstocht toch iets extra.



Van de twee en een halve maand was 59 dagen onderweg. Dat was niet altijd fietsen, soms ook een hike met de rugzak, wat peddelen met een kano of gewoon niets doen, luieren bij live-muziek.
Ik heb Canada en Alaska gezien per trein, skytrain, bus, camper, truck, pick-up, quad, helicopter, kano, en moto. Niet slecht.. ik had graag nog een watervliegtuig gescoord maar dat is er niet meer van gekomen. En oja, ook een beetje per fiets natuurlijk.

Het fietsen heb ik meer op 't gemak gedaan dan vorig jaar en daar ben ik heel blij om. Reizen gaat voor mij voor een groot deel over mensen ontmoeten en daar heb ik nu veel meer tijd voor genomen. Dikwijls krijg ik ook de reactie: "je zult wel ongelofelijke avonturen beleefd hebben daar, vertel eens!" En dan weet ik eigenlijk nooit wat gezegd. Ik heb ongelofelijk mooie landschappen gezien en zoveel leuke ontmoetingen gehad. That's it. Telkens opnieuw. En veel meer valt daar eigenlijk niet over te zeggen.



Ik kan natuurlijk altijd dit zeggen: ga er zelf eens naartoe! Voor wie de mogelijkheid heeft natuurlijk.
Canada is een prachtig land, maar ik denk niet dat ik er zou kunnen blijven zoals zoveel Europeanen die de oceaan voorgoed zijn overgestoken. Ik zou toch echt Europese dingen missen denk ik. Kasseistenen bijvoorbeeld. In een dorpje met een kerk en huizen errond. Dorp in Canada: kruispunt van 2 wegen met een tankstation, wat schroot erbij en in het beste geval een winkeltje. Wat ik nog zou missen: streekgerechten, dialecten, kleine verpakkingen ipv 5l melkflessen, auto's die niet het lawaai maken van een vrachtwagen als ze voorbij rijden, fietspaden...
Nu ik een stukje Noord-Amerika gezien heb ben ik eigenlijk toch maar wat blij dat ik weet wat Europa is, dat ik op 15 km van mijn deur een stad als Brugge ken. Niet in dambordpatroon en met straatnamen in plaats van nummers.

Maar er is wel zoveel ruimte daar aan de overkant van de grote zee, en er valt zoveel te beleven en te doen. Meer dan je in een mensenleven kan doen. Zoals Yukon zegt: "Larger than life."


Ik ben ik elk geval van plan om daar ooit nog wat meer op ontdekkingstocht te gaan. En liefst van al tijdens de winter. Misschien eens ergens de winter doorbrengen in the middle of nowhere. De toeristische en platgeskiede Europese skigebieden inruilen voor backcountry skiën en Noord-Amerikaanse poedersneeuw...


I'll let you know.