Kayak in Tena

Hoi!


Jullie verwachten nu ongetwijfeld een heroïsch verslag over de beklimming van de Cotopaxi maar het is een beetje anders uitgedraaid.
Dat komt vooral omdat ik niemand gevonden had om samen die vulkaan te overwinnen, en de berggids waarmee ik dat zou doen stelde me iets anders voor. En uiteraard, als mij iets speciaals aangeboden wordt laat ik dat niet zomaar liggen.

Ik heb de voorbije dagen dus op het water doorgebracht, namelijk in Tena.
Tena zou blijkbaar een mekka zijn wat betreft kayak en rafting. En inderdaad, er zijn daar zoveel rivieren, van zoveel verschillende niveau's... van 'redelijk kalm' tot echte wildwatertoestanden.
Ik was toch een beetje bang om eraan te beginnen want ik weet van mezelf dat ik niet echt een waterdier ben. Die eerste momenten in de kayak waren dan ook nogal afwachtend, voorzichtig op zoek gaan naar hoe je je evenwicht moet houden in die boot en hoe je dat ding bestuurd krijgt.
Maar na de middag had ik het plots te pakken, vanaf toen had ik er echt plezier in. Plots had ik door hoe ik op het water moest meebewegen en hoe ik de kayak onder controle moest houden. Leuk was dat! Ook moesten we oefenen hoe we onszelf weer 'recht' moesten krijgen in geval je omkantelde. Uiteindelijk moet je dat helemaal zelf kunnen door een combinatie van bewegingen met je lichaam en met de peddel, maar zover was ik helaas net nog niet. Het lijkt super simpel als je iemand deze 'roll over' ziet doen, tot je er zelf voor staat!

De tweede dag kwamen we terecht in een veel meer technische rivier, met heel wat rotsen en stroomversnellingen. Ik heb het er nog goed vanaf gebracht daar ik geenenkele keer omgekanteld ben, ik vond het eigenlijk steeds leuker!
Ook de natuur was met speciale rotsformaties en watervalletjes zo indrukwekkend mooi. Dit was echt een tocht door de jungle en plots besefte ik dat ik op de bootjes van Bellewaerde-park zat maar dan helemaal in het echt! Het enige wat ontbreekt in Bellewaerde zijn de vrouwen langs de oever die met een baby op de rug de was aan het doen zijn.

De derde dag wisselden we de kayaks in voor rafts en riskeerden we een nog wildere rivier. Dat was wel lachen, ik was helemaal door elkaar geschud vanachter in die raft, bovendien heeft het wel iets om als team door de hindernissen te navigeren, maar ik verkies toch de kayak waarbij je alles zelf in handen hebt.

Helaas heb ik aan de voorbije dagen een zware verkoudheid overgehouden. Ik ben nu terug in Quito maar heb heel de dag met koorts in bed doorgebracht. Ik ben amper nog in staat om trappen op te lopen. En dat terwijl alles net zo perfect in elkaar zat de komende week! Ik had mensen gevonden om nog een vulkaan als acclimatisatie te doen en daarna zouden we Cotopaxi beklimmen. Maar dat gaat nu dus ook allemaal niet. In eerste plaats wordt het vooral in bed blijven, en hopelijk zo snel mogelijk herstellen, wie weet nog een doktersbezoek als het straks niet beter is. Echt jammer!

Geen idee dus hoe het verder zal gaan, ik hoop in elk geval dat ik snel weer een interessant blogberichtje kan posten!

btw, foto's komen later!

groeten,
Liesbeth