Mendoza - El Bolson

Na 2 drukke weken in België, mocht ik eindelijk het vliegtuig op richting Zuid-Amerika. De vlucht bleek nog niet lang genoeg om uit te slapen, dus na een nachtje Buenos Aires en een nachtbus naar Mendoza kwam ik in de goeie handen terecht van Pao. Pao is ongeveer de Argentijnse versie van Britt in Flikken. Een stoere madam met een warm hart die me met vanalles en nog wat hielp en waar ik eerst en vooral wat kon bekomen van de reis. Mendoza kende ik nog van mijn vorige keer en het was wat grappig om voor het eerst ergens een 2de keer te zijn.

Ik wilde echter zo snel mogelijk de fiets op, en na een korte busrit om uit de stad komen kon ik eindelijk echt van start gaan.

Je benen die ronddraaien, de auto's die trompen om je aan te moedigen, een beetje zijwaardse wind en vergestrekte uitzichten. Mensen die je raar bekijken of je uit nieuwsgierigheid helemaal uitvragen.. En wat was fiets toch weer veel te zwaar geladen, wat sleurde ik deze keer weer allemaal mee wat ik eigenlijk niet nodig had..

Ik moet eerlijk toegeven: ik heb moeite gehad de eerste dagen.. NIet alleen fysiek (ik had 2 maanden helemaal geen klop gedaan) maar ook in gedachten was ik er nog helemaal niet bij. Ik kon aleen maar denken aan hoe hard het aan het sneeuwen was in Nendaz en hoe iedereen daar het seizoen inzette. Ik miste vriendjes zoals ik er had meegemaakt in Mongolië, om in een gezellige bende alles samen te beleven. Of ik miste het gevoel van de uitdaging, ik dacht dat ik ondertussen alles wel al kon en kende wat betreft op deze manier op reis gaan. Bovendien is Argentinië een makkelijk land om te reizen. De wegen zijn spiksplinternieuw, je kan er goed eten en drinken en er zijn genoeg dorpjes om te bevoorraden. Ik kon dus alleen maar denken dat dit wel de laatste reis zou zijn, dat ik beter weer voor échte of helemaal andere uitdagingen kon gaan.

Maar lang en alleen op reis gaan is telkens opnieuw een lesje in achterlaten en beslissingen nemen. Dus stapte ik de bus op, liet het monotone landschap en in het noorden van Nequen voor wat het was en stapte pas weer uit de bus in San Martin de los Andes. Daar waar de 'ruta de los 7 lagos' richting Bariloche begint. Na een dagje meren bewonderen en -eindelijk- een deftig stuk ongeasfalteerde weg waarop ik me kon uitleven bij ontwijken van putten, bulten en plassen kwam plots de klik in mijn hoofd.

Als ik er dan toch zo zeker van was dat de laatste keer op deze manier zou zijn kon ik er gvd* maar beter de meest onvergetelijke trip van maken en overal van genieten alsof het nooit meer terug komt. En vanaf toen was zelfs een hele dag fietsen in gietende regen weer een van de meest plezante dingen die er was.

Ondertussen heb ik alweer nieuwe vriendjes gemaakt, heb ik in Bariloche dankzij Atu en Fede en hun familie een kerst beleefd op Argentijnse wijze, en met veel smaak het lekkerste vlees en ijs ter wereld gegeten.

Momenteel ben ik in El Bolson, er is hier voor oudejaar een soort van 'fietserstreffen' . Ik vermoed dat we 2013 met een 10-tal fietsers samen zullen inzetten en dan heb ik waarschijnlijk ook gezelschap om verder naar het zuiden te fietsen.



Bij deze voor iedereen een voorspoedig, gezond en sportief 2013 toegewenst. Hou me met veel plezier op de hoogte van jullie grote en kleine belevinissen allerlei, maar hoe het seizoen verloopt daar in de sneeuw... ik hoor wel een korte samenvatting als ik terug ben!

Ciao, Liesl





Hey Hey..

a little word in English: first of all to thank allready some people I've met, like Pao who helped me a lot in Mendoza, and of course: Fede, Atu and their family who gave me a very nice Argentinian christmas.

Like every trip, I also had this time some difficulties in the beginning to get really 'into' it.. I was just thinking too much about Nendaz, about how nice it was in Mongolia to share adventures with other people etc etc... But every trip again you learn how to leave things behind, and after some days my bike felt finally less heavy to push forward. Even cycling a whole day in the rain became again such a nice thing to do. :-) For the moment I'm quiet sure about this beiing the last trip all by myself, I think I will prefer other kind of challenges in future.. But if this is really the last one, I can better f* enjoy it!! So I took the gopro out the my bags and I will try to make a nice little movie of this trip.

Now I will spend some days around El Bolson, just a bit south of Bariloche. We meet here to celebrate new year with a lot of other cyclists so that will be really nice. So I might have some company to continue the trip south in 2013, and discover more of this beautifull country.



A happy 2013 for everyone!

Cheers, Liesbeth

before

after

;-)