After race

Ondertussen ben ik terug in Cairns, waar het startschot gegeven werd voor de Crocodile Trophy.

Voor de gezamelijke terugreis van Cooktown naar Cairns was er eerst nog de officiele ceremonie, met bijhorend feestje. Uiteindelijk kregen we op de ceremonie nog allemaal een mooi aandenken, en daarna kon eindelijk het feestje met live-band ingezet worden. What happens in the outback, stays in the outback.. 't was een goed feestje. ;-)

De volgende avond in Cairns stond er alweer een feestje te wachten, maar daar kon ik gewoon niet meer, terwijl iedereen weer stond te shaken op de dansvloer ben ik zo onopvallend mogelijk weggeglipt om te genieten van een echt zacht bedje met frisse lakens.. 's Anderendaags hadden wel een bezoekje aan de Great Barrier Reef gepland, een must-do als je hier bent en het enige toeristisch uitstapje dat ik gemaakt heb.

Ook vandaag, de allerlaatste dag aan de andere kant van de wereld, heb ik gewoon niet de fut om nog echt iets te gaan doen. Maar de Reef, jah, daar kan je niet omheen! En het is ook wel indrukwekkend mooi. Wij hadden de snorkelversie genomen ipv het duiken, en dat was meer dan voldoende, aangezien de duikers zich gewoon een 4-tal meter onder ons bevonden en dus eigenlijk net hetzelfde zagen als ons.
Het was wel een beetje grappig, met 6 croc-deelnemers op een boot, allemaal op exact dezelfde wijze gebruind, en de helft ervan met zware schaafwonden. Hoewel het echt een ongelofelijk mooie onderwaterwereld was, hield niemand van ons het lang uit al snorkelend. We hadden ofwel te koud, wegens een ongewoon laag vetpercentage, ofwel te moe om veel te bewegen.. ofwel te veel honger en liever paraat om het buffet leeg te eten...
's Avonds spraken we dan nog eens af om een visschotel te gaan eten, en met zijn vier bestelden we de grootste schotel zeevruchten die ik ooit heb gezien. Zelfs de mensen naast ons kwamen eerst een foto nemen van onze pla. Het was ongelofelijk lekker: verse kreeft, krab, scampi's, oesters, langoustines.. en zoveel meer.
Na een laatste pintje weer op tijd in bed, maar helaas is deze nacht iets minder goed verlopen. Midden in de nacht werd ik wakker, en al mijn eten is er weer uit gekomen... nochtans niet de eerste keer dat ik zeevruchten eet.. Ik voelde me zo miserabel als iets.. en kon tegelijk lachen met het idiote van de hele situatie: een zware 9-daagse Crocodile Trophy overleef je zonder problemen, dan hang je een dag de toerist uit en het is er teveel aan..

Maar goed, ondertussen is dat ook weer achter de rug. Zoals ik zei, laatste dag hier, morgen het vliegtuig op en maandag weer aan het werk, ik kijk er al naar uit zeg!!   De Croc zit er nu definitief op, het was weer een machtige ervaring, maar ik ben niet van plan om volgend jaar terug naar hier te komen, ik heb dit nu gedaan en het is weer tijd voor iets anders.
De organisatie hier is best goed, natuurlijk kunnen er  hier en daar dingen beter maar dat zal altijd wel zo zijn. De hele bende vrijwilligers hebben in elk geval schitterend werk geleverd, en de tracks waren meestal fantastisch. Op het einde waren er wat saaiere ritten maar aan de andere kant hebben we ook zalige singletrack gereden en uitdagende technische stukken.

Volgend jaar daarentegen wordt Crocodile-Trophy een UCI-race. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven en ik hoop dat dat niet ten koste gaat van de uitstekende sfeer tijdens de race.
Wat volgend jaar betreft voor mij: ik heb in elk geval ideeën genoeg nu ik hier weer vanalles gehoord heb van de andere deelnemers. Bijzonder hoog op het lijstje: BC-bike ride in Canada, Ironbike in Italië, een nieuwe challenge in Zwitserland, en teruggaan naar Mongolië zou ik eigenlijk ook écht wel willen doen.
Dat wordt iets teveel voor mijn agenda, en zeker ook voor mijn portemonnee, want het blijven toch wel dure grapjes en meer dan 1 grote race per jaar kan ik eigenlijk niet betalen. Ik dus kan ik misschien beter wat meer dingen doen in Europa, en ook kleinere challenges. Maar 1 ding staat vast: het avontuur en de sfeer blijven het belangrijkste. Het moet gewoon leuk zijn en ik wil gewoon even zotte, geschifte, dezelfde mensen blijven ontmoeten.  Heel er bedankt aan iedereen om te supporteren, hopelijk tot binnenkort, op de fiets of bij een frisse pint (rodenbach in mijn geval!)