stage 5: Mount Mulligan - Granite Creeck Dam, 163 km, 3000 hm

Stevige rit vandaag: 165 km, en bovendien sloeg voor het eerst de hitte écht toe..
Zoals gewoonlijk had ik weer een moeilijke start, en het peloton liet ik na 10 km al voor wat het was. Het aanklampen aan de rekker, ik had er écht geen zin in, zeker als er nog 150 te wachten staan. Dat leek een goeie beslissing want al snel kwam ik in een kleiner groepje, weeral met Kristof, de belg waar ik al iedere dag bij fietste, en nog 2 andere jongens. Ik moest nog steeds hard mijn best doen om in hun wiel te blijven maar zo rolden de 1ste 60km toch redelijk vlotjes voorbij.

Vanaf daar was er een lange klim, en dat ging me dan weer iets beter af. Steile stukjes, waar je net niet of net wel van de fiets moet, en ondertussen werd het maar steeds warmer... Maar goed, we kregen een maaaachtige downhill als beloning, en dat gaf weer wat goesting voor de volgende 80 km...
Mijn maatje Kristof kreeg het echter lastig, en ik had geen goesting om hem daar zonder meer achter te laten, dus probeerde ik hem zo goed en zo kwaad het ging in mijn wiel te laten volgen. Fuck de top 20, ik heb niet te klagen met al mijn boemerangs...

Bij de volgende bevoorrading kregen we dan weer Bart in het oog, waarmee Kristof samen kon verder fietsen, en ik ging weer voluit, eerst langs een grote baan, en daarna weer op het grind. Tot km 120 ging alles nog super, maar daarna.. amai! Die mannen die de baan hadden aangelegd hebben wilden waarschijnlijk in het Guiness Book of Records komen voor de baan met de meest nutteloze bulten: telkens weer 100  à 200 m klimmen en dalen. En dan telkens zo steil op het eine (20%)  dat je volledig stilvalt en de hitte als een blok op je valt. Dus maar gewoon op mijn tempo zorgen dat ik die rit uitreed, en dat deed ik dan in 7h50'. Uiteindelijk zeker niet slecht, al ben ik van 18 naar 21ste overall gegaan. Maakt niet uit,  ik ga er zeker niet wakker van liggen.

Ciao, bonne nuit!