stage 6: Granit Creeck - Laura, 115 km, 1800hm

Hey. Vandaag weer 115 achter de kiezen in temperaturen tussen 40 en 45 graden..  Mijn start was nog slechter dan gisteren... de jongens reden nochtans niet echt snel maar telkens op die korte maar heel steile hellingen kwam ik nét een beetje te kort. Die mannen stampen dat dan naar boven met een paar krachtige pedaalslagen en ik moet dan eenmaal boven telkens weer mijn best doen om bij de rest te geraken. (Het verschil met een pro he.. )

Bovendien had ik deze morgen écht last van de warmte en het was alsof ik amper nog adem kreeg. Het voelde benauwd en ik begon bijna te hyperventileren ofzo.. dan maar de jongens gelost, even volledig stilgevallen, tot ik mijn adem ongeveer weer onder controle had en dan proberen mee te rijden met andere enkelingen die me voorbij staken. Het 2de deel kwam ik er weer door, vooral omdat het dan eindelijk weer een veel leuker stuk was. Geen brede stoffige banen meer maar zwaar off-road, in het roadboek omschreven als:  extremely rough. En leuk!!

Mijn maatje Kristof die gisteren zo'n slechte dag had was er vandaag blijkbaar helemaal door en had veel langer bij de kopgroep kunnen blijven, maar blijkbaar ook pech gehad, 3 keer gevallen, en zo kreeg ik hem bij de voorlaatste bevoorrading toch weer in zicht. Ideaal, want vanaf daar was het nog een 30km vlak met wind op kop, en zo waren we toch weer samen om die laatste kilometers af te werken.

En bij deze, weeral een dag achter de rug, mijn top 20 zal ik nu wellicht wel definitief kwijt zijn, tenzij ik plots ontdek dat ik een krak ben in tijdrijden, maar dat verwacht ik helemaal niet. Morgen dus een korte rit, 37 km contre le montre! Ik heb dat nog nooit gedaan dus ben weer benieuwd.

Oja, ondertussen huppelen de kangoeroes hier vrolijk rond en ben ik zelfs gaan zwemmen tussen krokodillen, alleen wist ik dat niet. Maar het waren maar kleine krokodillen die geen mensen opeten... Ik voel me ook wel een beetje onwennig met de interviews enzo.. die zijn ofwel in het engels, dan geraak ik helemaal niet uit mijn woorden, ofwel in het nederlands, en dan spreek ik eigenlijk vooral dialect. En als ik dat podium op moet vind ik het ook wel een beetje stom, behalve gisteren dan. Toen hadden ze immers de 2 lotto -jongens, Maarten en Sander, de boomerang en kussen laten uitdelen. Dat was wel grappig.

En nu moet ik écht gaan slapen want ik val hier bijna ter plaatse met mijn hoofd op mijn toetsenbord. Slaapwel.